PODRÓŻE 4x4 i NIVA ROAD TRIP : ROSJA - powrót - przez kraj twórcy Łady,gdzie żaden mechanik nie umie jej naprawić

Za granicą powitała nas rosyjska jesień, na pierwszych drzewach jakie ujrzeliśmy pierwszy raz od 4 miesięcy kolorystyka była już żółto-czerwona. W nocy co raz mocniej opatulaliśmy się śpiworami puchowymi, przed wyjściem z namiotu zaczęło się pełne warstwowe ubieranie, gdyż rankami pełnymi wilgoci już brakowało rozgrzewających promieni slońca, a witało szare niebo. Codzienne życie w namiocie zrobiło się cięższe, a już na pewno nie było przyjemności z mycia w zimnej misce z woda... Bryyy...

Pierwszą dużą miejscowością na naszej trasie był Czelabisk - żadnych pozostałości meteorytów niestety nie znaleźlismy. Wybraną przez nas trasę M5 otaczały ciągnące się po horyzont lasy poprzerywane czasem polami uprawnymi, a wszystko w pogórkowatym terenie przypominającym nasze Beskidy. Co to była za mila odmiana.

Ufa tak odległe miasto od granic Polski, jest cześciowo związana z historią mojej rodziny, to tutaj urodziła się siostra mojej babci. Obecnie jest to bardzo duże miasto przemysłowe, szare i smutne na pierwszy rzut oka. W Ufie nasza Ładzina pojechała do miejscowego ASO Lady na lifting po trudach podróży: sprawdzenie stanu zawieszenia, zrobienie przedniego mostu, naprawę świateł, wymianę wszelkich filtrów i oleju i w końcu rozwiązanie problemu wtrysku - czarny dym przy odpalaniu, większe spalanie i krztuszenie się cały czas Niviascie dolegają.

Kto jak firmowi spece zrobią to najlepiej? Czekało nas jedno z większych zaskoczeń...

Usłyszeliśmy, że remont przedniego mostu to za dużo roboty z 7-8h i nie zrobią! Nad wtryskiem staneło z 20 mechaników Łady i zawyrokowało, że to stara technologia monowtrysku i oni nie wiedzą jak się za to zabrać, a nawet nie mają części ! Przypominam, że to wszystko było w ASO Lady u twórcy naszej Niviasty! Z resztą zadań ci "świetni" spece jakoś sobie poradzili, a po zdiagnozowaniu komputerowo zawieszenia uznano, że jest OK, co nas do tej pory dziwi po tych wszystkich tarkach, dziurach itp.... Tak to w Rosji działa ASO! Odcinek drogi miedzy Ufa, a Samara to kraina ropy, co chwila mijaliśmy odwierty. Towarzyszył nam smutny obraz całych hektarów pól obumarłych słoneczników - cześć była uprawami doświadczalnymi Rosjan :/ a cześć pochłonęła jakaś zaraza :/

W Samarze zrobiliśmy podejście nr 2 do ASO Łady, by naprawić wtrysk, jednak zostaliśmy szybko spławieni. Kolejny warsztat jak stwierdził, że nie ma oprogramowania do tego modelu, nawet nie raczył zaglądnąć pod maskę! W następnym jak usłyszeli o monowtrysku stwierdzili, że się nie znają i że ciężko ze specami w Rosji, gdyż taki wtrysk mają tylko Niwy eksportowe.

Niva rosyjskie auto, którego nikt nie potrafi naprawić w Rasiji! Jednak dostaliśmy adres do kolejnego speca. Niva po kilometrze, widocznie rozczarowana rosyjskimi mechanikami, poddała się i odmowiła posłuszeństwa wyłączając prawie całą elektrykę: padły wszystkie światła z awaryjnymi włącznie, deska rozdzielcza itp. Na szczęście tuz za rogiem znalazl sie mily kirgiski mechanik, ktory raz dwa zaczal ogladac wszelkie kable i znalazl jeden skopcony i w mig naprawił usterkę.

Po awariach w Samarze w strugach deszczu trwajacego od kilku dni ruszylismy w kierunku Penzy. Po kolejnym noclegu w namiocie we wszechogarniajacej wilgoci ruszylismy w nasza trase dalej. Po drodze wypatrzylismy ASO Lady, do ktorego postanowilismy dojechac z ostatnim podejsciem - ok. 60-letni rosyjski mechanik stwierdzil, ze Lade z takim wtryskiem widzi pierwszy raz w zyciu! Nie ma wyjscia, jedziemy powoli ze zraca paliwo w sporych ilosciach Lada, ale co najwazniejsze jedziemy:) Sporym utrudnieniem jest to, ze trasa M5 jest w wiecznych robotach drogowych i sporo cennego czasu marnujemy na stanie w korkach, czasem kilkukilometrowych. Jezeli nie ma robot, to sa wypadki blokujace przejazd. Ogladamy roztrzaskane auta, tiry w rowach, samochody po pieknych dachowaniach i mniejsze stluczki. W poprzednich krajach byl na drogach pelen chaos, ale nie ogladalismy tak drastycznych wypadkow, a tutaj takie widoki po dwa, trzy razy dziennie to norma. Ze wzgledow czasowych, budzetowych i pogodowych (listopadowy klimat deszczowy) zrezygnowalismy z wjazdu do Moskwy. I tutaj uwaga dla podrozujacych pod zadnym pozorem nie jedzcie obwodnica A107! Jest ona w masowych robotach drogowych i wielokrotnych przejsciach kolejowych, ktore tworza gigantyczne korki. Praktycznie co 10km staje sie w korku do pol godziny i jazda 100km ta ala obwodnica jest nie malym wyzwaniem. Nasze objezdzanie Moskwy trwalo bardzooo dlugo i zajelo z pol dnia.

Droga M9 na Zilupe zaczelismy sie kierowac do granicy lotewskiej. Niestety towarzyszyly nam caly czas nieustajace roboty drogowe, zapewne ich intensywnosc jest spowodowana zblizajaca sie olimpiada w Sochi. Podczas ostatniego noclegu na rosyjskiej ziemii oczywiscie standardowo na dziko w lesie w poblizu drogi, zostalismy obudzeni pokrzykiwaniami dochodzacymi gdzies z glebi z lasu, przebijajacymi sie przez strugi deszczu bebniacego w tropik namiotu. Potem glosy ucichly i uslyszelismy gluchy dzwiek jakby wbijanego w ziemie zelaza. Monotonnie sie powtarzal. Nie bylismy w stanie okreslic, co to jest? Czyzby wstawiali szlaban na jedynej drodze wyjazdowej dla nas? Czy robotnicy obudowuja budowana trase barierkami? Po ekspresowym zwinieciu naszych gratow, ruszylismy w strone wyjazdu pelni niewiadomej... Wkrotce zagadka zostala rozwiazana... Przy drodze ujrzelismy stos zlomu. Tak Rosjanie pozbyli sie zelastwa z jakiegos warsztatu. Moze nie ma skupow zlomu w Rosji, w Polsce za ta ilosc dostaliby calkiem niezla cene. Pozostala nam do przekroczenia ostatnia granica na naszym wyjezdzie. Ku naszemu zaskoczeniu, nie bylo prawie zadnej kolejki i odprawa po jednej i drugiej stronie poszla expressowo.

Standardowo Niwa na polskich blachach wywolala spore zainteresowanie i wizy afganskie w paszportach takze. Wjechalismy do Unii i od razu poczulismy sie prawie jak w domu:)